Yokluğunda anne
Yağmurlar boşaldı gözbebeklerimden
Şehrin kurak topraklarına
Yokluğunda
Korkak yüreğim varlığının hayaline sığındı
Sensizlik her lokmama zehir
Her tebessümüme acı bir sitem kattı
Anne sen yokken kimse saçlarımı okşamadı
Kimse yüreğinin sıcaklığına bastırmadı başımı
Kimse ağlamadı benim için
Hiç kimse senin gibi
Şimdi yıldızlara adını koyuyorum
En parlakları hep sen oluyorsun
Ve içten ve candan ve sıcacık gülümsüyorsun anne
Seni bir yıldızda buluyor
Ve kayan bir yıldızda kayıp ediyorum
Sonra yıldırımlar düşüyor canevime
Sonra yürek depremlerinde yıkılıyor bedenim
Seni yokluğunda anlıyor
Ve yokluğunda sevgimi hissediyorum anne
Gittin gideli düşlerimi gölgeliyor karabasanlar
Gözyaşlarımda sulayıp bin bir zahmetle
Büyüttüğün çiçeğin
Ne hallerde bir gör anne
Fırtınalar geçmekte üzerimden
Yağmurlar inatla üzerine yağmakta
Ve yüreği yağmalanmakta anne
Kıvılcımlar yangınlar çıkarmakta artık
En güzel gülüşleri dönüşüne adadık
Şimdi son bir umutla bekliyorum
Dön anne
Dön ki baharlarda kışlar yaşattın yüreğime
Dön anne dön
Çünkü dönmezsen ölümler gelecek bedenime..